دعا برای برادران و درخواست دعا از ایشان

روایت شده كه خداوند به موسى علیه السلام وحى فرمود: «اى موسى! مرا با زبانى بخوان كه با آن گناه نكرده‏اى. عرض كرد: كجا آن براى من میسّر است؟ فرمود: مرا با زبان غیر از خودت بخوان.»[2] پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «هیچ چیزى در اجابت دعا سریع‏تر از دعاى غایب براى غایب نیست».[3] فضیل بن یسار از ابى جعفر علیه السلام نقل كرده كه فرموده است: «دعایى كه بیشتر امید استجابت آن مى ‏رود و زودتر به اجابت مى ‏رسد دعاى مؤمن‏[4] براى برادر دینى در پشت سر اوست».[5] و نیز از آن حضرت روایت شده كه فرموده است: «زودترین دعایى كه به اجابت مى ‏رسد دعاى برادر دینى براى برادرش در پشت سر اوست. چون ابتدا به دعا براى برادرش كند فرشته ‏اى كه بر او موكّل است مى‏ گوید: آمین و براى تو دو چندان است».[6] عبد اللّه بن سنان از ابى عبد اللّه علیه السلام روایت كرده كه فرموده است: «دعاى انسان براى برادر دینى ‏اش در پشت سر او روزى را زیاد و ناخوشى را برطرف مى‏ كند.»[7] از آن حضرت روایت شده كه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «هیچ مؤمنى نیست‏ كه براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه دعا كند جز این كه خداوند مانند آنچه را براى ایشان دعا كرده است به شماره هر مرد مؤمن و زن مؤمنه ‏اى كه از آغاز روزگار تا روز قیامت به دنیا آید به او باز مى‏ گرداند. همانا بنده ‏اى باشد كه در روز قیامت دستور داده مى ‏شود او را به دوزخ برند و بدان ‏سو كشیده مى‏ شود، مردان مؤمن و زنان مؤمنه مى‏ گویند: پروردگارا این است آن كه براى ما دعا مى‏ كرد شفاعت ما را درباره او بپذیر، خداوند شفاعت آنان را مى ‏پذیرد و او نجات مى ‏یابد».[8] علىّ بن ابراهیم از پدرش حدیث كرده كه گفته است: عبد اللّه بن جندب را در موقف (عرفات) دیدم، و من وقوفى بهتر از وقوف او مشاهده نكرده‏ ام، پیوسته دستهایش به سوى آسمان بلند و اشكهایش بر گونه‏ هایش روان بود، به‏ طورى‏ كه بر زمین مى‏ ریخت. همین كه مردم از آنجا برگشتند به او گفتم: اى ابا محمّد من وقوفى بهتر از وقوف تو ندیدم، گفت: به خدا سوگند من جز براى برادران دینى خود دعایى نكردم، و این بدان سبب بود كه ابو الحسن امام موسى بن جعفر علیه السلام به من فرمود: «هر كس براى برادر دینى خود در پشت سر او دعا كند از عرش به او ندا مى ‏شود كه براى تو صد هزار برابر است»؛ از این رو خوش نداشتم صد هزار دعاى تضمین شده را به خاطر یك دعا كه نمى‏ دانم به اجابت مى ‏رسد یا نه ترك كنم.[9]

منبع: راه روشن؛ ترجمه المحجة البیضاء فى تهذیب الإحیاء، ج‏2.

پی نوشت:
[1] . كافى، ج 2، ص 509.
[2] . عدّة الدّاعى، ص 128.
[3] . كافى، ج 2، ص 510؛ سنن ابو داود، ج 1، ص 352.
[4] . كافى،« دعوة المرء».
[5] . كافى، ج 2، ص 507 باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره 1.
[6] . كافى، ج 2، ص 507 باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره 4.
[7] . كافى، ج 2، ص 507 باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره 5.
[8] . كافى، ج 2، ص 507 باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره 1 و 4 و 2 و 5.
[9] . كافى، ج 2، ص 508، باب الدّعاء للاخوان بظهر الغیب.

---

منبع:الشیعه